จริงใจและยอมรับความจริงที่ผิดพลาด

>> เราคือส่วนหนึ่งของทีม
เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมยังคงเขียนโปรแกรมและคิดหาวิธีการซึ่งจะนำมาซึ่งงานที่สำเร็จลุล่วง ผมอยากเล่าให้ฟังครับ ผมอยากแชร์ประสบการณ์การทำงานที่ทำมาตลอดสามปีนี้ มันไม่ง่ายเลยครับ แล้วมันก็ไม่ได้อย่างหวังไปเสียทุกอย่าง ยิ่งทำงานกันเป็นทีม เขียนโปรแกรมร่วมกัน ต้องมีส่วนที่นำมาประกอบเข้าด้วยกัน เหล่านี้แหละครับที่เป็นอุปสรรคอยู่เนืองๆ หากขาดการวางแผนไว้ก่อนทุกอย่างจะยิ่งปวดหัว หนักสุดอาจเสียมิตรภาพไปเลยก็ได้

>> เราต้องมีทีมและเข้าใจพวกเขา
เพื่อนๆที่ริเริ่มจะเขียนโปรแรกมหรืออยากเป็นโปรแกรมเมอร์อย่าได้คิดว่าทัศนด้านการจัดการกับคนหรือกลุ่มเป็นเรื่องเล็กน้อยนะครับ นี่เป็นสิ่งสำคัญมาก! สำหรับผมแล้วตอนนี้มันเป็นสิ่งที่ยิ่งกว่าการเขียนโปรแรมได้หรือเขียนโปรแกรมเป็นเสียอีก (เขียนได้กับเขียนเป็นงั้นเหรอ?) ด้วยโลกในยุค 2016 นี้โปรแกรมเมอร์ไม่จำเป็นต้องโดดเดี่ยวอีกแล้ว เราไม่จำเป็นต้องลุยเดี่ยวเที่ยวไปฟัดกับมอนสเตอร์เพียงลำพังเพื่อให้ได้เลเวลสูงๆอีกต่อไป ใช่ครับ ผมกำลังจะบอกว่าเราต่างก็ต้องการทีมและแผนงานที่ดี ส่วนการฝึกฝนด้านสกิลดาบ มีดสั้นหรือเวทมนตร์ระดับแรร์นั้นก็ควรให้เป็นไปตามเวลาอันพึงมี ทั้งเตรียมตัวให้พร้อมหากต้องเปลี่ยนภาษาโปรแกรมกันกลางคันด้วยว่าแผนการนั้นไม่ตอบโจทย์ในระยะยาว (แสดงว่าศึกษางานที่ต้องทำไม่ดี ทำให้แผนที่วางไว้นั้นไม่สามารถทำให้บรรลุเป้าหมายได้) คิดเสียว่าเป็นเรื่องปกติที่ต้องมีการแก้ไขหากว่าทีมเรายังใหม่กับปัญหา มนุษย์เราไม่สามารถเติบโตได้อย่างถูกต้องมากนักหรอกครับหากว่าไม่เคยเจอกับความผิดพลาด แทนที่จะน้อยใจทีมหรือเอาแต่โทษมือเก่าที่ทำเละไว้ ในเมื่อมันกลายเป็นงานของเราหรือของทีมเราตอนนี้ ผมอยากให้เปิดใจครับ เป็นคนที่คอยแก้ไขให้มันทำงานดีขึ้น ยอมรับความผิดพลาด จริงใจและทำความเข้าใจว่าปัญหาแท้จริงนั้นเกิดจากอะไร หาทางออกร่วมกันแบบคนละครึ่งทางก็ได้ อย่างที่บอก จริงใจและยอมรับความจริงที่ผิดพลาดครับ

>> ตัวอย่าง
งานชิ้นนี้สำคัญต่อตำแหน่งของหัวหน้าทีม เมื่อเขาทำงานชิ้นนี้สำเร็จเขาจะได้รับโบนัสและเลื่อนตำแหน่งอย่างแน่นอน เราในฐานะลูกทีมก็ต้องคุยกันกับเขาว่าจะทำให้งานชิ้นนี้สำเร็จได้อย่างไร อุปสรรคคืออะไร
- เจี๊ยบเพิ่งเข้าทีมได้ไม่นาน เธอใหม่และปรับตัวไม่ได้กับทีมที่มีแต่ผู้ชาย เจี๊ยบมักกล่าวว่า พวกผู้ชายไม่เข้าใจผู้หญิง
- โจ๊กอยู่มานานกว่า มีหน้าที่สร้าง HTML ให้กับเว็บทุกหน้า (งานสมมติ) แต่เขาไม่เก่งพวก jQuery หรือ CSS เท่าใดเลย
- จั๊บเป็นซีเนียร์ของทีม หนุ่มโสดเลือดร้อนที่ชอบสาวสวย แน่นอนว่าเขาแอบมองเจี๊ยบเสมอโดยเฉพาะเวลาที่อ้างว่ากำลังคิดเรื่องอัลกอริทึม
- เจาคือมือเอกดีไซเนอร์ด้านรูปภาพล้วนๆที่จะต้องวาดภาพไปเสนอ User ก่อนจะนำรูปทั้งหมดมาแปลงเป็น HTML โดยฝีมือของโจ๊ก
- จูนคือหัวหน้าทีมครับและเขาเบื่อตำแหน่งนี้มาก เพราะเขาต้องคอยตอบคำถาม PM ว่าเมื่อไรงานจะเสร็จ ตอนนี้ไปถึงไหน อย่าให้งานมีแมลงไปซ่อนอยู่นะ และอย่าให้กระทบกับชิ้นอื่นๆที่ทำเสร็จแล้วก่อนหน้านี้ด้วย เมื่อจูนทำงานชิ้นนี้สำเร็จเขาก็จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็น PM
- จูนจะเอาแบบที่ปรับแก้แล้วจากเจาไปปรึกษากับจั๊บ แบ่งงานให้โจ๊กกับเจี๊ยบวาด HTML ออกมาพร้อมกับจัดการลูกเล่นต่างๆด้วย jQuery และทำให้สวยขึ้นด้วย CSS แน่นอนว่าบางหน้าต้องใช้หน้าเก่าที่สร้างเสร็จไปแล้วมาเพิ่มเติมลิงค์และเนื้อหาบางส่วน อันนี้แหละที่ PM จะมาเตือนจูนบ่อยๆว่าให้ตรวจสอบและระวังหน้าเก่ามันพัง
...
- อีกสามรูปที่จะถูกเปลี่ยนเป็น HTML กำลังจะถูกนำมาทำ ปรากฏว่าเจาไปโม้กับ User ว่าของใหม่ที่กำลังจะได้นี้ทำให้เจ๋งยิ่งกว่าเดิมได้ แค่เพิ่มๆๆ หรือลดๆๆ หรืองี้ๆๆ แน่นอนว่า User ถูกใจมากกกกกกกกก พี่แกวิ่งมาหาจูนเลย บอกว่าให้เปลี่ยนเป็นแบบนี้นะ แบบนี้ๆๆ
- งานงอกแน่ๆถ้าทีมนี้ทำงานส่งไม่ทัน เพราะคุณ PM หัวผักกาดต้องมาอาละวาดพ่นไฟใส่เผาทั้งแผนกแถมฟ้องเจ้านายใหญ่ หากเหตุนี้เกิดขึ้นคงเดาได้ว่าอนาคตและความคาดหวังของหัวหน้าจูนจะเป็นเช่นไรจริงไหม
- จึงให้เกิดขึ้นไม่ได้! แต่จูนก็ไม่อยากปฏิเสธความต้องการของ User ซึ่งนั้นหมายถึงคำชื่นชมและชื่อเสียงมหาศาล เขารีบประชุมทีม แจงความต้องการ จากนั้นขอให้จั๊บอยู่คุยกับเขาต่อหลังการประชุมจบลง ทุบกําปั้นลงบนโต๊ะ เราต้องทำมันได้!
- แต่วันเสาร์จูนขอไม่มาทำงานเพราะได้ชวนเจี๊ยบดูหนังกินข้าวมันไก่ต้มไม่เอาหนังไว้แล้ว ใช่ครับ เหตุนี้สาวเจ้าจึงขอลาด้วยอีกคน
- ขาดคนมาทำงานวันเสาร์... งานต้องส่ง PM วันอังคารสิบโมงเช้า...
- วันเสาร์จึงเป็นโจ๊กนั่งทำงานอยู่ลำพัง ทั้งออฟฟิศเงียบเหงาได้ยินกระทั่งเสียงกระดาษหล่น น้ำตาพลันไหลอาบแก้มเด็กโง่ด้วยคนสวยของเขาไปดูหนังกับชายผู้มีความสามารถมากกว่า ทำอย่างไรล่ะนั่นซีเนียร์ทีมนะ จะเอาอะไรไปสู้ หน้าตาและเงินเดือนเขาก็ดีกว่ามากเลย
- โจ๊กทำงานไปก็ร้องไห้ไป เขาก็สร้างบั๊กบนขิ้นงานโดยไม่รู้ตัว... และทำงานส่วนของเจี๋ยบ เสร็จแล้วตอนตีห้าห้าสิบก็กลับบ้านไปนอน
...
- เช้าวันจันทร์ทุกคนกลับมาทำงานยกเว้นโจ๊ก เขาลาป่วยค่ะ เจี๊ยบบอกกับทีม เช้านี้เธอแต่งตัวสวยเหลือเกิน ราวกับว่าได้ไปประสบพบรักร้อนซ่อนเสน่หามาปานนั้น
- จูนกล่าวเบาๆกับจั๊บว่านายนี่สามารถเหลือร้าย งานเสร็จหมดแล้วจึงขอให้เขาช่วยตรวจสอบในฐานะซีเนียร์ทีม แต่จั๊บกลับขอให้เจี๊ยบทำแทน ซึ่งสาวเจ้ายินดียิ่งด้วยยิ้มหวาน
- โจ๊กแท้จริงไม่ได้ป่วย เขารู้สึกหนาวและโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก คิดถึงเพียงเรือนผมสีบรอนทองยาวของเจี๊ยบกับหน้าขาวๆของเธอที่ปั้นให้บูดตลอดเวลาที่เขาสอนงานให้ ชอบหรือหรือว่ารักหนอ ทำไมปวดใจเช่นนี้นะ โทรศัพท์ไปหาแม่แม่ก็บอกติดป๊อกเก้าสามเด้ง
- เจี๊ยบส่งงานที่ตรวจให้จั๊บบอกว่าเรียบร้อยดีค่ะ จั๊บก็เอาไปบอกกับจูนว่าตรวจเสร็จแล้ว ทั้งสามหารู้ไม่ว่ามันมีบั๊กซ่อนอยู่ (บั๊กใจสลาย)
- จูนไปโม้กับเจาบอกว่างานนี้กระรอกมาก (กระจอก) มีให้ปรับแก้ตรงไหนไหม เจาดูผ่านๆบอกว่าไม่ต้องแล้ว เยี่ยมเลยบอกตง
- PM ก็มาถามความคืบหน้ากับจูนและงานของวันพรุ่งนี้ (อังคารเช้า) จูนก็ว่า no problem, it easy to solve haha
...
- เช้าของวันอังคารงานชิ้นนี้ก็ถึงมือ PM เขาตรวจความต้องการที่ส่งมาจาก User เมื่อเห็นว่าทุกอย่างครบถ้วนก็ส่งงานต่อให้ Tester และ... งานงอก! งอกจนสะดุ้งตูดเด้งจากเก้าอี้กลับไปหา PM มันมีบั๊ก! ทำไมคุณปล่อยให้มันเกิดขึ้น ดูสิ! มันกระทบกับหน้าเก่าที่เคยทำไว้แล้วแทบทุกหน้าเลย!
- PM ก็โมโหๆ ไปตวาดใส่หัวหน้าทีมได้ยินถึงโรงอาหารของโรงพยาบาลที่ตั้งอยู่ไม่ห่าง ทำไมคุณปล่อยให้บลาๆๆ คุณนี่มันบลาๆๆ
- จูนหาจั๊บบอกทีมประชุมทันที มันเกิดขึ้นได้อย่างไร! เขาถามหาความจริงจากซีเนียร์อย่างไม่พอใจ จั๊บจะเอาตัวรอดก็ถามกับเจี๊ยบว่าใครสร้างหน้าที่มีปัญหานี้ขึ้นมา คนสวยก็หันไปมองโจ๊กซึ่งนั่งฟังอย่างซึมๆ
- ผมเองครับหัวหน้า เด็กโง่รับหน้าตาย
- จูนก็ทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะถอนหายใจ ถามว่าต้องใช้เวลาเท่าไรจึงจะจัดการปัญหานี้ได้
- โจ๊กจึงว่าสามวัน ทันใดจั๊บก็โพล่งมันไม่ทันหรอก อย่างน้อยก็หนึ่งอาทิตย์
- เป็นเพราะนายไม่มีฝีมือ ชอบทำพลาดเสมอ จั๊บสอนสั่งโจ๊กในฐานะที่ตัวเองเป็นซีเนียร์ ทำงานมีสติหน่อยได้ไหม!
- ใช่ พี่โจ๊กมักเหม่อลอย เจี๊ยบสังเกตเห็นบ่อยๆค่ะหัวหน้า นั่นคนสวยเอาด้วย
- จูนถึงกับกุมขมับ การเลื่อนตำแหน่งคงไม่ต้องหวังแล้วแบบนี้ ไหนเมียกำลังจะย้ายลูกไปเข้าโรงเรียนค่าเทอมแพงๆอีกล่ะ
- จูนจึงเรียกเจามาต่อว่า ว่าเป็นดีไซเนอร์ไม่รู้จักพอ เขาไม่ต้องการโทษทีมตัวเอง จึงบอกกับ PM ว่าเป็นเพราะเจามันเผือกไปขอแก้งานกลางคัน เหตุนี้โจ๊กกับเจี๊ยบจึงต้องทำงานหนักเป็นสองเท่าทั้งที่มีเวลาเท่าเดิม งานจึงไม่เรียบร้อยไงล่ะ
- PM ก็ต้องรักษาหน้าตาตัวเอง ก็ใช้เหตุผลเดียวกันนี้ไปบอกต่อ Tester
- เย็นวันนั้นหลังจากเลิกงาน โจ๊กกับเจานัดกันกินเหล้าย้อมใจ ต่างคนต่างเมากลายเป็นไอ้เน่าด้วยกันทั้งคู่

>> จากตัวอย่างนี้
คือตัวอย่างของทีมที่ไม่จริงใจและไม่ยอมรับความจริงที่ผิดพลาดของตัวเอง ผลเสียที่สุดคือกระทบบริษัท เพราะ User ย่อมได้ใช้หน้าใหม่ช้าลง ทำให้การบริหารจัดการถูกเลื่อนออกไป สัญญาธุรกิจก็ต้องเลื่อนออกไปด้วย เหตุนี้บริษัทจึงสูญเสียรายได้ แล้วแบบนี้บริษัทควรหรือที่จะให้โบนัสพนักงาน เหอะๆ พนักงานบางคนสามารถกล่าวว่า ฉันไม่สนเงินเดือนเพิ่มหรือโบนัสอะไรนั่นหรอก ไม่ให้ฉันก็ออก แล้วไปหาที่ใหม่ที่เขาให้ฉันมากกว่า (ก็แล้วแต่คุณครับผม)

>> สรุปได้ว่า
ในเมื่อเราเป็นส่วนหนึ่งของทีม เราต้องเข้าใจพวกเขา ต้องจริงใจและยอมรับความผิดพลาด พูดคุยและแก้ไขให้ถูกทางอย่างถูกต้องคือหัวใจที่จะทำให้เกิดคุณค่าระหว่างกันและกัน ทั้งกับคนและกับงาน สู้ๆนะครับ :)