Spring part 8-2 Spring Annotation Configuration with XML

ต่อจากคราวก่อนที่เรากล่าวถึง Stereotype Annotations, เขาคือผู้ช่วยที่จะทำให้โค้ดฝั่ง XML น้อยลงและเพิ่มโค้ดฝั่งจาวาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นผ่านสิ่งที่เรียกว่า annotation ถามว่าสถานที่หรือ layer เช่นไรควรจะวาง @Component หรือวาง @Service หรือวาง @Repository? อ่านตอนท้ายของ part ที่ผ่านมาเรายังสามารถตอบได้ แต่ถ้าถามว่ามันให้ความเจาะจงหรือมีประโยชน์ยิ่งในเรื่องใดจึงต้องมาแบ่งมันออกตาม layer?

เท่าที่ผมทราบมาเขาว่ามันเป็นมากกว่านั้น เป็นมากกว่าการจัดเตรียมและฉีด (injection) ออบเจ็กต์เสียอีก เริ่มจากการแบ่งโค้ดออกเป็น layer จะช่วยให้เพื่อนๆจัดการโค้ดง่ายขึ้น มีสัดส่วนที่อธิบายหน้าที่ของมันอย่างชัดเจน และเมื่อนำ spring stereotype annotations มาใช้กับประดา layer ข้างต้น จะเป็นเหตุให้เราสามารถนำความคิด AOP (Aspect-oriented programming) มาใช้ต่อได้ ซึ่งหนึ่งในเป้าหมายก็คือการทำ pointcut ครับผม (อ่านเอกสาร) แต่ผมไม่ได้ศึกษาเรื่อง AOP ก็ยังคงนำมาเล่าให้ฟังไม่ได้ เอาล่ะ เรามาต่อที่โปรเจ็กค์คราวก่อนกันเถอะ

*** เพื่อนๆควรทราบว่าการไม่ระบุ configure namespaces แก่ spring bean configuration file (applicationContext.xml) เราก็จะไม่สามารถเรียกไปยังคลาสใดๆที่ต้องการได้ ดังขั้นตอนที่ผ่านมานี้ซึ่งเราได้บอกให้ spring bean configuration file รู้จักกับ beans และ context XSD namespaces (อ่านเอกสารว่ามันสำคัญอย่างไร) และด้วยวิธีการนี้ก็เพียงพอแล้วที่ spring จะรับรู้ว่าต่อไปนี้จะมีการใช้ annotation-config ภายในโปรเจ็กต์ พร้อมด้วยการกำหนดพื้นที่ที่จะให้มันมองหาเหล่า annotation ดังกล่าว

>> BookRepositoryImpl นั้นอยู่ใน repository layer เราจึงนำ @Repository ไปวางไว้ ดังนี้ (ยังไม่ต้องตั้งชื่อให้กับมันเหมือนในรูปด้านล่างก็ได้นะครับ เพราะเรายังไม่ได้ใช้)


>> ส่วน BookServiceImpl นั้นอยู่ใน service layer เราจึงนำ @Service ไปวางไว้ ดังนี้ (ตั้งชื่อด้วย เดี๋ยวจะเรียกใช้ที่ main)


>> กลับมาที่ main คลาส Program ครับ เขียนโค้ดทดสอบการเรียกใช้ service ผ่าน context กันเลย

*** จากจาร์ที่เรามี รันปุ๊บต้องพังทันที ให้เพิ่ม spring-aop จาร์เข้าไปอีกตัวครับ

*** โหลดจาก http://mvnrepository.com

>> จาร์ที่โหลดทั้งหมดมีดังนี้
- commons-logging-1.2.jar
- spring-aop-4.2.4.RELEASE.jar
- spring-beans-4.2.4.RELEASE.jar
- spring-context-4.2.4.RELEASE.jar
- spring-core-4.2.4.RELEASE.jar
- spring-expression-4.2.4.RELEASE.jar

>> เสร็จแล้วรันด้วยการคลิกขวาที่คลาส Program แล้วเลือก Run As เลือก Java Application


>> โปรเจ็กค์นี้เพื่อนๆจะสังเกตได้ว่า แท้จริงเวทมนตร์ของ spring นั้นถูกซ้อนเร้นจากสายตาคล้ายก้อนภูเขาน้ำแข็งใต้น้ำทะเลมิผิดเพี้ยน ระบบของมันเริ่มตั้งแต่การ bootstrap สิ่งที่เรียกว่า annotation scanner ในไฟล์ applicationContext.xml ที่เราได้ประกาศเอาไว้ กระทั่งเราสั่งให้ context เสาะหาชื่อที่ตั้งไว้ว่า bookService ในคลาส Program เจ้า context ก็จะสร้างออบเจ็กต์ของ BookService ให้กับเรา ถึงตอนนี้เราเรียกไปยังเมธอด findAll มันก็จะเข้าไปทำงานและคืนค่าออกมาเป็น List ของ Book นั่นเอง

>> ยังไม่น่าสนใจมากพอเพราะเราต่างรู้จัก Autowire จริงไหม? แล้วไหนล่ะการฉีดแบบไม่พึ่งการเขียน XML configuration?

>> เพื่อนๆทราบอยู่แล้วว่า autowire คือการฉีดออบเจ็กต์ใดๆให้กับคลาสที่ต้องการใช้ออบเจ็กต์นั้น และมีอยู่ 3 แห่งที่เราสามารถเขียน @Autowired ลงไปได้
1. Member variable
       ตัวอย่าง @Autowired private BookRepository bookRepository;

2. Constructor
       ตัวอย่าง @Autowired public BookServiceImpl( ... ) { ... }

3. Setter method
       ตัวอย่าง @Autowired public void setBookRepository( ... ) { ... }

>> เลือกอันแรกก่อนเลย autowire ผ่าน member variable ด้วยการลบหรือ comment คำสั่งให้ค่าที่เขียนว่า new BookRepositoryImpl(); ออกไป (ดูรูปประกอบนะครับ) แล้วรัน

- พังสิครับ เพราะค่าของออบเจ็กต์ repository เป็น null ไปแล้ว, โอเคนะ ใส่เวทมนตร์ได้ (ใส่ @Autowired)

- สำเร็จ!

>> เลือกอันที่สอง autowire ผ่าน constructor จึงต้องเขียน constructor ให้กับคลาส BookServiceImpl เพื่อทดสอบดังนี้

- สำเร็จ!

>> ข้อสุดท้ายแล้ว autowire ผ่าน setter method จึงต้องเขียน setter ให้กับคลาส BookServiceImpl เพื่อทดสอบดังนี้

- ปรากฏว่าพัง... เพราะมันหา default constructor ไม่เจอ และที่ไม่เจอก็เพราะว่าเราได้เขียน constructor ขึ้นมาเอง เป็นเหตุให้ default constructor ตายไปแล้วเรียบร้อย จะแก้ไขอย่างไรล่ะ? ก็เขียน constructor ที่มีหน้าตาเหมือน default constructor ขึ้นมาเพิ่มอีกสิ หรือไม่ก็ลบ constructor ที่มีอยู่ทิ้งไป ในที่นี้ผมเลือกเขียนขึ้นมาเพิ่มแล้วกันนะครับ

- สำเร็จ! และจากความรู้ที่ผ่านมาทำให้เราทราบว่าการ autowire ผ่าน setter method ในตัวอย่างนี้เป็นการ autowire by type เช่นเดียวกับตัวอย่างที่เคยใช้ xml เขียนมาแล้วนั่นเองครับ