>> ผมยังจำตอนที่อาสอนปั่นจักรยานสองล้อครั้งแรกได้ดี เดิมทีผมกลัวมากเพราะคิดว่าอย่างไรคงต้องล้ม ล้มแล้วต้องเจ็บตัว เด็กๆไม่อยากเจ็บตัว (พอพอกับไม่อยากโดนเฆี่ยน) อาบอกกับผมว่าไม่เป็นไร อาจะจับท้ายจักรยานไว้ไม่ต้องกลัวล้ม ผมก็มั่นใจว่าอาจะทำตามที่พูด แต่แล้วพอรู้ตัวว่าปั่นมาตั้งไกลโดยที่ไม่มีอาคอยจับท้ายไว้เลย (หันไปมองไง) ก็ตกใจล้มลงเสียอย่างนั้น เจ็บตัวด้วย
>> สองสามวันมานี้ผมวางโค้ดลง แล้วหันมาอ่านหนังสือและบทความจำพวกการวิเคราะห์และออกแบบระบบ (Systems analysis) ก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง จะให้ไปถามใครต่อใครเขาคงไม่มาอธิบาย (ก็ไม่ตั้งใจเรียนเอง ช่วยไม่ได้) เรื่องแบบนี้เราต้องศึกษาเองไปสักระยะ รู้สึกยากยิ่งกว่าหัดปั่นจักรยานสมัยเด็กเสียอีก (ปวดหัวตุ๊บๆ) สำคัญคืออาคงสอนไม่ได้ (หัวเราะ)
>> เมื่อเราเริ่มศึกษาอะไรก็ตาม ยิ่งเป็นสิ่งที่เราไม่ถนัดหรือไม่เคยมีใจให้มันล่ะก็ มันยิ่งกว่าทากคลานเสียอีก ผมยังแอบอิจฉาเพื่อนๆหลายคนที่เขาอ่านออกแปลภาษาอังกฤษคล่อง ผมมานึกๆดู ขนาดเว็บภาษาไทยเราอ่านได้ความรู้เท่านี้ พวกที่อ่าน Text เหมือนอ่านหนังสือการ์ตูน จะได้รับความรู้ขนาดไหน โอ้บระเจ้า! คิดแล้วก็ปวดหัว ยิ่งอ่านก็ยิ่งมันส์ยิ่งปวด ตอนนี้ผมถึงต้องมาระบายว่าผมน่ะ ปวดหัวนะ แต่ผมก็สนุกกับมัน ผมน่ะกลัวเจ็บตัวนะแต่ก็อยากปั่นจักรยานให้ได้
>> ไม่มีสิ่งไหนได้มาง่ายดาย ตราบเท่าที่เราไม่ไขว่คว้าจนสุดกำลังก่อน คำว่าสุดกำลังนี้ไม่ได้หมายถึงหักดิบนะครับ แต่หมายถึงค่อยเป็นค่อยไป แต่มีจังหวะ มีเวลา มีทิศทางที่ถูกต้อง ก็เป็นกำลังใจให้สำหรับ Dev ฝึกหัดเช่นเดียวกับผมหรือกับเพื่อนๆที่กำลังพยายามทำบางสิ่งบางอย่างแต่รู้สึกท้อ วันนี้เราเป็นเต่า เป็นหอยทาก ก็คลานไปก่อนครับ ใครว่า ใครด่าช่างเขาไว้ก่อน ไว้เราได้รับสิ่งที่ต้องการแล้วค่อยกล่าวขอบคุณเขาภายหลังยังไม่สายเกินไป พอถึงเวลานั้นก็อย่าลืมขอบคุณตัวเองด้วยล่ะครับ สวัสดี
>> หนึ่งในเว็บที่ผมอ่านวันนี้ (สุดปวด)
http://www.somkiat.cc/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น